پیمان روحی ــ
بیش از ۷۰۰ مقام چند دهه اخیر امنیتی-نظامی از الیت حاکم، از حزب دموکرات دفاع کردند بشمول بسیاری از چهره های شناخته شده جمهوریخواه. این تمرکز کم نظیر بزرگترین قدرت های اقتصادی-مالی، دولت پنهان و اکثریت مدیران عالی رتبه در تمام دستگاه عریض و طویل امپراطوری، خطر تمامیت خواهی سرکوبگر را بیش از هر ترکیبی در دولت آینده ترامپ ممکن میکرد. شک نکنیم که انتخاب ترامپ بیش از آنکه آری به او باشد، نه بزرگ به الیت حاکم متبلور در حزب دموکرات با حضور چِنی ها و بولتون ها بود.
سیستم سترون حاکم بر آمریکا اجازه حضور احزاب و جریاناتی که حقیقتاً رقیب و بدیل نظم الیگارشیک حاکم باشند را نمیدهد و نارضایتی انباشته که مفری برای ابراز می‌جوید، روزی خوش باورانه سر از صندوق اوباما در میاورد، دوره بعد به برنی سندرز امید میبندد و وقتی همه راهها را بسته میبیند، به یک شارلاتان که بنظر میاد با الیت حاکم سر دعوا دارد، بعنوان آخرین مَفَّر چنگ میزند.
بایدن نماد تمام رُخِ احتضار نظم آمریکایی است و کف گیر این نظم به ته دیگ خورده و بهتر از دونالد ترامپ گزینه ای برای ارائه ندارد.
در میانه طوفانی ترین دوره گذار از نظم آمریکایی به نظمی چند جانبه و “چند مرکزه” هستیم و به چشم طوفان نزدیک میشویم.
پیشبینی من اینستکه در طول دولت ترامپ انشقاق در صفوف ظاهراً متحد پایه رای او قطعی است و کشاکش درونی در دستگاه او که بخشاً ناشی از درگیری با الیت حاکم establishment و بخشاً ناشی از گرایشات متضاد حامیان او خواهد بود، فرصت هماهنگی متمرکز در بالای هرم امپراطوری را چه در داخل هیئت حاکمه آمریکا و چه بین آمریکا و متحدان را محدود خواهد کرد.
برای اکثریت جهانی مجازات حمایت از جنایت و نسل کشی، صرفنظر از هر آینده ای با ترامپ، خوشحال کننده است!
به قول رندی، از پیروزی ترامپ خوشحال نمی شویم ولی از شکست حزب دموکرات حتماً خوشحال میشویم!
در صحنه واقعی روی زمین، چه در سیاست خارجی و چه داخلی، امروز هیچ تفاوت استراتژیک با دیروز ندارد. ما عدالتخواهان باید تلاشمان را مضاعف کنیم تا گزینه بدیل واقعی در مقابل اُلیگارشی حاکم (بین المللی و داخلی) را روی صحنه بیاوریم!