آزادگان و زحمتکشان شریف ایران:
طی دو سال گذشته دست‌کم صد هزار نفر مردم بی‌گناه غزه توسط ماشین کشتار پادگان نظامی صهیونیستی قتل عام شدند. آنچه ما در حملهٔ رژیم اشغالگر به کشورمان طی دوازده روز شاهد آن بودیم، تنها گوشه‌ای کوچک از فلاکت و رنج و نکبتی بود که مردم فلسطین در تمام ۷۷ سال گذشته هر روز آن را تجربه کرده‌اند؛ از اشغال، کشتار، کوچ اجباری و سلب مالکیت گرفته تا نسل‌کشی. حماسهٔ طوفان‌الاقصی رعدی در آسمان بی‌ابر نبود – فریاد «نه» ملتی بود که برای قریب به هشت دهه از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم شده و می‌رفت تا در پس تبانی دولت‌های مرتجع منطقه از صحنهٔ روزگار محو گردیده و برای همیشه به فراموشی سپرده شود. آنچه اسرائیل تا همین امروز در حال انجام آن است عدول از تمامی ارزشهای انسانی، عادی‌سازی تجاوز، قتل، ترور و تبدیل خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و کارخانه‌ها به تلی از خاکستر است. اظهر من الشمس است که تعرض این رژیم کودک‌کش به غزه و فلسطین محدود نمانده و تمامی زحمتکشان منطقه از جمله لبنان، سوریه، یمن و ایران را نیز هدف خود قرار داده است. ارمغان اسرائیل چیزی جز تباهی و انهدام خاورمیانه و تبدیل آن به زمینی سوخته نیست. کسانی که با بیرون کشیدن افسانه‌های عهد عتیق از زیر خروارها خاک به جعل تاریخ واقعی جاری بر روی زمین می‌پردازند و آدم‌خواران صهیونیست و ریزه‌خواران نوکرمآب آنان را منجیان مردم ایران جا می‌زنند، دوستان ما نیستند؛ هدف آنها بزک کردن صورتک کریه رژیم فاشیستی-پادگانیِ سرکوب و اختناق و تروری است که اشغالگران بر فلسطین حکمفرما کرده‌اند، تا زیر پوشش «صلح» آن را به سراسر منطقه گسترش دهند و صدای هر اعتراض و مطالبه‌ای را در گلوها خفه کنند. بنابراین بدیهی است که سرنوشت ما در منطقه به هم گره خورده است. بر ماست به‌عنوان ستون فقرات تولید ثروت اجتماعی، همانند هم‌قطاران خود در سال ۵۷ که لوله‌های نفت را به روی پادگان نظامی صهیونیستی و رژیم آپارتاید همزادش در آفریقای جنوبی بستند و همبستگی عمیق خود را با توده‌های مبارز فلسطینی و آفریقایی اعلام کردند، به میدان بیاییم و همچون تمام کارگران و آزادگان جهان سهم خود را در حمایت از هم‌سنگران خود در فلسطین ایفا کنیم.
وعدهٔ ما:
ساعت ۴ عصر پنج‌شنبه ۱۷ مهرماه
میدان راه‌آهن تهران
به امید دیدار
زنده باد فلسطین
غزه، یمن تا ایران؛ وحدت زحمتکشان
به گروه «برای فلسطین» بپیوندید.